A Hanukkah Vision for Jerusalem

On the morning of the 8th day of Hanukkah I was praying and suddenly I saw a man dressed in a white linen robe standing by an ancient gate of an old city. The city wall was made of mudbricks, and the gate appeared as if it was very old. It was facing west. The man had brown hair, looked as if he was in his thirties, and had piercing eyes. He waved to me to come into the gate of the ancient city. I followed him and the gate opened. Inside the city there were no people, but the houses were all made from mudbricks, like a biblical city, only deserted. He started walking south along the city wall. On the right side of the street there were flat roofed houses. As he walked by the people started waking up and the doors started to open. Slowly the people came outside as if they had been sleeping for a long time. They rubbed their eyes and wondered what had happened. They walked towards the man in white and asked him where they had been. They all surrounded him. He loved them all, as more and more came from their houses.

I watched from the back enjoying all the attention they were giving him. Then he beckoned me to follow him again and he continued walking south along the dusty road, inside the city, next to the city wall. At the southernmost part of the city we arrived at a large pool, made from ancient roman stones. But the water was deep and it was crystal clear. The man stopped by the pool, bent down and drew water with his hands from the pool and washed himself. Then, with his clothes on, he stepped into the water, gave me a hand and led me into the pool. He placed his hand on my head and he said a prayer and together we went under the water. When we came up I felt refreshed and clean. Other people started getting into the water with us.

Then he got out of the water and started walking back up north up the hill, on a different street. The street was also deserted, but as we ascended up all the doors from the houses on both sides started to open. As he walked along the street, people started coming out of their houses and started to follow him. I could barely keep up with him and the crowd was getting bigger and bigger.

Suddenly the city changed and it was no longer an ancient city, but a modern city, I recognized it as the City of David and he was walking with crowds of people behind him through the dung gate towards to wailing wall. As he crossed the security gate leading to the wall, the gates opened automatically. The orthodox Jews came up to him, and he sat along the southern side and started blessing the people. I noticed a tear run down his cheek as someone pointed to the round scars on his feet and asked him what happened. Then he raise his hand and said:

“My people . I am coming soon. Don’t be afraid of the future. I will soon fill you all. I will bring peace. I gave my life for you so you could live. I love you. Do not be afraid.”

He pointed to the Temple Mount and a cloud engulfed it. Then He said:

“My children. There is love in the world. There is hope, for I have overcome. The battle will be short. I will return unto you and fill your lamps with oil. I will give you an oil that will burn forever. My light will shine over the nations, and all will know my love for you.”

Then he got up and walked towards me. I knelt down and he handed me a white dove. Immediately it flew out of my hand up into the Kotel (the wailing wall). I felt my heart burning. He reached to the people around him and started touching their hearts and all the hearts started burning with love, hugging each other. And I saw great joy in Jerusalem, people dancing by the wall, loving each other. And he was in the midst of them, dancing.

But then he slowly backed away and left the crowd. He told me to follow him and we went through the dung gate along the outside of the old city, towards the west. To my left I saw Mazar’s excavation of the ancient city, which I had seen in the beginning. Then we crossed the road and went to the Mount of Olives. He sat down and watched the old city of Jerusalem, his eyes on the closed golden gate. A cloud of Gods presence came over the city and filled it with a warm glow. Again I saw tears in his eyes. Then he slowly said:

“Do not fear My children. I am coming soon.”

Then he stood up and blew over the city and cleared the air. He also took a piece of wet cloth and pressed the water out of it over the city. As it dripped, the sky opened and the spirit of the Lord came down upon it. He held my hand with his right hand. And with his left hand he wrote with his finger in the sky with the clouds. He wrote from right to left, in Hebrew and it said: Ani Ohev Otag (I love you). Then he signed his name under the words: and it said: Yeshua.

אני אוהב אותך

יֵשׁוּעַ

One year later. My husband and daughter and I were in Jerusalem on the second day of Hanukkah and we danced in front of the Wailing Wall.

A day after I had this vision someone sent me this beautiful music video :

ירושלים – שוואקי | Cry No More – Official music video by Shwekey

and 5 minutes later I read Isaiah 29 for the first time ever. The whole chapter reminds me of the vision. Here are just a few quotes:

1. Woe to you, Ariel, Ariel,
the city where David settled!
Add year to year
and let your cycle of festivals go on.

5. But your many enemies will become like fine dust,
the ruthless hordes like blown chaff.
Suddenly, in an instant,

6.  the Lord Almighty will come
with thunder and earthquake and great noise,
with windstorm and tempest and flames of a devouring fire.

7. Then the hordes of all the nations that fight against Ariel,
that attack her and her fortress and besiege her,
will be as it is with a dream,
with a vision in the night

10. The Lord has brought over you a deep sleep:
He has sealed your eyes (the prophets);
he has covered your heads (the seers).

11. For you this whole vision is nothing but words sealed in a scroll.

18. In that day the deaf will hear the words of the scroll,
and out of gloom and darkness
the eyes of the blind will see.

22. Therefore this is what the Lord, who redeemed Abraham, says to the descendants of Jacob:

“No longer will Jacob be ashamed;
no longer will their faces grow pale.

23. When they see among them their children,
the work of my hands,
they will keep my name holy;
they will acknowledge the holiness of the Holy One of Jacob,
and will stand in awe of the God of Israel.

Een Chanoeka visioen voor Jeruzalem

– 14-12-2015

Op de ochtend van de 8ste dag van Chanoeka was ik aan het bidden en plotseling kreeg ik een beeld van een man, gekleed in wit linnen, die stond voor een oude poort van een oude stad. De stadsmuur was gemaakt van kleitichels en de muur was van oude stenen gemaakt. De poort keek uit op het westen. De man die er voor stond had bruin haar, leek ergens in de dertig en had doordringende ogen. Hij zwaaide naar mij om naar de oude stad te komen en ik volgde hem. Toen ik binnen kwam zag ik nergens mensen. Het was stil. De huizen waren allemaal gemaakt van klei en oude stenen, zoals een bijbelse stad van lang geleden. Maar dan verlaten. Hij begon te lopen op het pad langs de stadsmuur naar het zuiden. Ik zag aan de rechterkant kleine huizen met platte daken.

Terwijl hij langs liep begonnen de mensen wakker te worden en de deuren van huizen gingen open. Langzaam kwamen ze naar buiten, en wreven in hun ogen, alsof ze heel lang hadden geslapen. Ze liepen naar de man in wit en vroegen zich wat er was gebeurt met hen. In grote getallen kwamen ze om hem heen staan. Hij hield van ze allemaal en meer en meer mensen kwamen uit hun huizen.
Ik keek naar ze en genoot van alle aandacht die ze hem gaven. Toen wenkte hij naar me om hem weer te volgen, langs de stoffige weg, naar het zuiden van de stad. Bij het zuidelijkste puntje van de stad kwamen we bij een groot Romeins bad. Het water in het bad was diep en glashelder. De man stopte bij het bad, bukte en waste zich met het water. Daarna stapte hij in het water met zijn kleren aan, gaf me een hand en leidde me naar het midden van het bad. Hij legde zijn hand op mijn hoofd en zei een zegen, en samen gingen we onder water. Toen we weer boven kwamen voelde ik me fris en helder. Langzaam kwamen er steeds meer mensen in het bad.

Hij stapte uit het water en begon te lopen terug naar het noorden, maar langs een andere weg in het midden van de oude stad, met aan beide kanten huizen. De straten waren ook verlaten, maar terwijl hij langsliep begonnen de deuren te openen en de mensen kwamen uit hun huizen. Ik kon hem nauwelijks bijhouden en steeds meer mensen volgde hem.
Opeens veranderde de stad in een moderne stad. Ik herkende het gelijk als de Stad van David in Jeruzalem. Met de menigte achter zich aan liep hij richting de Dung Gate naar de Klaagmuur. Toen hij langs de beveiliging liep sprongen de poorten automatisch open. De orthodoxe joden kwamen op hem af en hij ging zitten aan de zuidelijke kant en zegende iedereen. Ik zag een traan langs zijn wang naar beneden rollen toen iemand wees naar de ronde littekens in zijn voeten en vroeg wat er was gebeurd. Hij stak zijn hand omhoog en zei:

“Mijn volk, Ik kom spoedig. Wees niet bang voor de toekomst. Ik zal jullie snel allemaal vullen. Ik zal vrede brengen. Ik gaf mijn leven voor jullie, zodat jullie konden leven. Ik hou van jullie. Wees niet bang.”

Hij wees naar de rotskoepel op de Tempelberg en een wolk kwam erover heen. De wind pakte de wolk op en de rotskoepel verdween.

“Mijn kinderen. Er is liefde in de wereld. Er is hoop, want ik heb overwonnen. De strijd zal kort zijn. Ik zal terugkeren en zal jullie lampen met olie vullen. Ik zal jullie olie geven dat voor altijd zal blijven branden. Mijn licht zal schijnen over de naties en allen zullen weten dat ik van je hou.”

Toen stond hij op en liep naar me toe. Ik knielde neer en hij gaf me een witte duif. Onmiddellijk vloog de duif uit mijn handen omhoog naar de Klaagmuur. Ik voelde mijn hart branden. Hij liep naar de mensen om hem heen en begon hun harten aan te raken en alle harten begonnen te branden met liefde. Iedereen begon elkaar te omhelzen. En ik zag grote vreugde in Jeruzalem, mensen die dansten bij de Klaagmuur, en van elkaar hielden. En ik zag hem in het midden van hen, dansen.

Maar langzaam liep hij naar achter en verliet de menigte. Hij zei tegen me om hem te volgen en we gingen door de Dung Gate naar buiten langs de buitenkant van de oude stad, naar het westen. Aan mijn linkerkant zag ik Mazar’s opgravingen van de oude stad, die ik had gezien aan het begin van de visioen. We staken de weg over en gingen naar de Olijfberg. Hij ging zitten en keek naar Jeruzalem, zijn ogen op gouden poort gericht. Een wolk van Gods glorie kwam over de stad en vulde het met een warme gloed. Opnieuw zag ik weer tranen in zijn ogen. Toen zei hij langzaam:

“Wees niet bang, mijn kinderen. Ik kom spoedig.”

Toen stond hij op en blies over de stad, en de lucht werd helder. Hij nam ook een natte doek en wrong hem uit boven de stad. Terwijl de druppels op de stad vielen ging de hemel open en de Geest van de Heer kwam op de stad neer. Met zijn rechterhand hield mijn hand vast. En met zijn linkerhand schreef hij met zijn vinger in de lucht met de wolken. Hij schreef van rechts naar links, in het Hebreeuws en er stond: Ani Ohev Otag (I love you). Daarna schreef hij zijn naam onder de woorden en er stond: Yeshua.

אני אוהב אותך
יֵשׁוּעַ

Een dag later stuurde iemand mij deze prachtige video. Zo bijzonder!

ירושלים – שוואקי | Cry No More – Official music video by Shwekey

en 5 minuten later las ik Jesaja 29 voor de eerste keer.

Het  moet me erg denken aan deze visioen.